Wat is dit?

Céline schrok en stond klem,ze slikte en keek bang.Ze zweeg en keek naar het zwaard.
Ze trilde van angst en ze keek even naar de deur,ze was erg bang.
Ze keek angstig naar de rode ogen.

''jammer dat je niet antwoord, of ben je soms ineens je stem verloren? ach die heb je ook niet meer nodig als je dood bent dus wat maakt het uit'' zei hij kil en ging met puntje van het mes van het zwaard langs haar keel. Hij maakte een klein sneetje.

Céline voelde het snijden en kneep haar ogen dicht.Ze voelde het bloed druppelen.
Ze slikte bang en probeerde hem weg te duwen.Hij was vast ouder en vele sterker.
Ze kreeg een traan in haar ogen.

Zelman keek naar haar terwijl ze probeerde om Zelman weg te duwen. Maar Zelman was niet zo slap. Hij deed even een stap achteruit en pakte toe een arm van haar vast. Hij maakte met het puntje van zijn mes een lange snee in haar arm maar bleef nog wel uit de buurt van een ader.

Céline schrok en trok haar arm snel los,ze keek naar de snee die begon te bloeden.
"auww" ze kneep even ha ogen dicht en hield haar arm vast.Ze stond nog tegen de muur.
Ze had veel pin en bloedde steeds harder.

''weetje je zult de dood vast snel vinden of laat ik zeggen zien'' zei hij en grijnsde vals. Hij pakte met een hand haar nek ruw vast en tilde haar een beetje van de grond af. ''je had beter moeten nadenken toen je deze chalet binnen stapte'' zei hij en keek haar kil en scherp aan.

Céline begon te trappen,ze trapte in zijn maag.
Ze hoestte,"laat los!!" ze snikte even.
Ze hoopte dat hij losliet!

Zelman voelde de schop in zijn maag en snakte even naar adem. Hij keek daarna weer strak naar Céline. ''ik had je nog kunnen vrijlaten maar dat doe ik nu zeker niet meer'' zei hij kil en begon harder in haar nek te knijpen.

Céline begon harder te trappen,ze pakte zijn handen.
"laat.....los" ze begon minder adem te krijgen
ze snakte ernaar en kneep haar ogen dicht

Zelman kreeg een paar keer een trap in zijn maag en soms mistte ze. Zelman kreunde even en draaide zich toen naar een andere hoek waar een glaze tafel stond. Hij hield haar nog steeds iets boven de grond en gooide haar met veel moeit richting de glazen tafel.

Céline viel hard op de tafel,ze kreunde en voelde aan haar rug.
Ze lag nu op de tafel,ze kneep haar ogen dicht.
Ze keek naar haar arm die hevig bloedde.
Ze lette neit meer op Zelman,ze had teveel pijn

Zelman deed zijn handen weer in zijn zakken. Hij keek naar de scherven en naar het bloed van Céline. ''tja dat krijg je er van als je er alleen op uit gaat'' zei hij kil en grijnsde. Hij keek daarna even naar Sarah die nog bij de deur stond en daarna weer naar Céline. Hij vondt het heerlijk om te zien hoe ze leed.

Céline kneep haar ogen pijnlijk dicht.Ze voelde aan haar arm.
Ze keek bang naar Zelman en voelde een pijnlijke steek in haar rug.
Ze wilde snel opstaan en van de tafel springen.

Sarah had zwijgend toegekeken, en hief haar wenkbrauwen op. Ze rolde even met haar ogen, en opende de deur toen, waarna ze kalm wegliep.. Die jongen zou dit wel afhandelen.. Zij had er niet bepaald zin in ^^

Zelman keek kil naar haar. Hij pakte zijn zakmes uit zijn zak en gooide het in haar richting. Het kwam net naast haar hoofd in de tafel terecht en het glas brak. Het glas viel naar beneden en Céline dus ook. Er lagen allemaal scherpe scherven.

Céline schrok en viel op ene paar scherven,ze begon hard te bloeden.
"auwww" ze kneep haar ogen dicht en bleef pijnlijk liggen
Ze slikte

Zelman keek even naar de deur en zag dat Sarah weg was. Hij keek naar Céline en grijnsde. Hij pakte een aansteker en hielde het bij het behang. Hij hield er nog net voor zodat het vuur het behang net niet raakte. Hij wou eerst zien hoe Céline zou gaan reageren.

Céline keek geschrokken op en slikte,nee niet met vuur spelen! dacht ze bang
Ze stond pijnlijk op en zag dat een scherf in haar hand zat,ze slikte
ze kneep haar ogen dicht en trok hem eruit. auww dacht ze
ze keek snel naar het vuur

Zelman keek grijnsend naar Céline. Hij hurkte en liet het vuur in de aansteker over het tapijt gaan. Het tapijt voor Céline vloog in de brand. Zelman liep snel naar de deur toe en keek naar Céline. ''hopelijk vindt je vuur leuk'' zei hij en grijnsde.

Céline schrok en vloog achteruit,ze kon neit verder.Ze stond tegen de muur!
Ze keek hem angstig aan,gaat ij haar achterlaten?!!! ze raakte in paniek.
Tranen sprongen in haar ogen,"nee alsjeblieft!!" smeekte ze.
ze keek naar het vuur dat voor haar kwam

''sorry maar dit is nou eenmaal het werk van een duivel zijnde'' zei hij. Je kon in zijn ogen geen enkel medelijden zien. Hij keek alleen maar kil en emotieloos naar haar. Het vuur kroop langs de muren en werdt steeds groter. Zelman keek scherp toe. Hij moest zo ook weg gaan anders werdt hij mee verbrand.

Céline begon bang te huilen,ze trilde van angst en kon geen kant uit.
Ze zat vast,vast in een hoek.Ze zag het vuur dichter en grote worden.
Ze snikte van de angst en verdriet

Zelman pakte alvast de klink van de deur vast en leunde tegen de deur aan die nog open stond. Hij keek naar de angstige en huilende Céline. Het gaf hem alleen maar meer lol. Misschien zouden mensen nu is leren dat ze hier niet zomaar moesten komen, maar aan de andere kant als er geen mensen meer kwamen dan hadden de moordende en martelende wezens ook niks meer te doen.

Céline zag hoe dicht het vuur kwam.ze probeerde weg te kruipen maar het lukte niet.
Ze slikte en trilde heel erg,ze begon erg te panikeren en te gillen.
"asljeblieft!!!! laat me neit achter!!! ik wil neit dood!!!" tranen stonden in haar ogen

''das dan pech voor jou, een duivel kan je toch niet om genade vragen, wij zijn wrede wezens die alleen maar aan de dood denken.. vaarwel meisje'' zei hij kil. Hij pakte zijn aansteker en zag een soort standaard waar kaarsen in zaten. Hij stak de kaarsen aan en gooide het in de richting van Céline. Het viel op de grond en rolde over het tapijt heen. Alles vloog in de brand en even later was Zelman ineens verdwenen.