eenzaam gevoel

Dennis liep in het gras met een gebogen hoofd.
HIJ had de laatste dagen zo een eenzaam gevoel.
Hij had gehoopt ooit iemand tegen te komen maar blijkbaar mislukt dat telkens.
Dennis prutste aan zijn nagels en hoopte dat er iemand zou komen.
Hij zette zich dan neer en begon rustig te zingen.

Een mooie dame liep rond over het grasveld, en ze kijkt heel even om haar heen.
Rustig stapt ze gewoon verder, waarna ze dan wat rondkijkt. Ze was nieuw hier,
en ze mistte eigenlijk haar familie. Haar ouders waren er niet meer, en ze zucht
dan ook heel even. Plots hoorde ze iemand zingen, maar ze zag eerst niemand
totdat ze plots een jongen zag die blijkbaar aan het zingen was. Ze bleef onzeker
staan, en ze wist niet of ze ernaartoe moest of niet.

Dennis wist niet dat een meisje ver van hem stond.
Dus bleef hij maar verder zingen.
Hij begon zich te vervelen en slikte even.
"Waarom wilt niema"Hij zuchtte en keek voor zich.
Toen hij zich dan recht zette ging hij dan wat verder zitten zingen.

(Even Ashelia)

Ashelia liep voorzichtig naar de jongen toe, en ze luisterde naar het lied dat hij
zong. Plots hoorde ze zijn woorden, en ze keek hem wat verbaasd aan. "Uhm
hallo." Zei Ashelia dan vriendelijk tegen hem, en ze ging rustig naast hem
zitten.

Dennis keek naar het meisje.
Hij schrok even maar zette zijn blik dan weer op de grond.
Hij zuchtte diep en keek naar hem.
"Waarom vind iedereen mij een sul?"
Hij keek naar haar en zuchtte.

Ashelia kijkt hem even aan, maar dan legt ze haar hand op zijn schouder. "Wie
vind jou soms een sul?" Vroeg Ashelia dan met een vriendelijke stem, en zonder
dat ze het besefte ging ze met een hand door zijn haren. "Trouwens je kan wel
heel mooi zingen." Zei ze dan vriendelijk tegen hem, en ze kijkt hem met een
glimlachje aan.

Dennis schrok van haar reactie in zijn haar.
"Laat dat!" Zei hij wat geschrokken.
Hij legde zijn haren weer op zin plaats en zuchtte.
"Goh, waarom ben ik hier eigenlijk."
Hij stond recht en schopte op een blikje frisdrank.

Ashelia schrok zelf van zijn reactie, en ze wist niet wat ze verkeerd deed. "Uhm
sorry." Zei ze dan maar zachtjes, waarna ze dan zelf ook opstaat. Even wist ze
niet wat doen, en dus besluit ze maar een eindje verder te gaan zitten. De hele
tijd dacht ze eraan van wat ze verkeerd had gezegt, en ze zucht dan ook heel
even diep.

Dennis keek naar het meisje.
Hij had wel iets voor haar maar..
Hij wist het niet en bleef dan maar staan.
Niemand mocht hem aan zijn haar . Hij zuchtte en keek naar haar.

Ashelia zat nog steeds neer in het gras, en ze kijkt dan wat voorzich. Ze slaakte
even een diepe zucht, en ze merkte dat hij naar haar keek. Automatisch keek
zij natuurlijk terug, en ze glimlacht heel even kort. Ze verveelde zich wel een
beetje, en haar blik had ze dan weer voor zich gericht.

Dennis wou iets doen maar wat.
Hij zuchtte en glimlachte kort terug.
"Wil je wat gaan doen..." Even stopte hij.
Hij begon wat te blozen maar zei niks.
Hij keek haar aan en schopte op een steentje.

Ashelia kijkt plots op bij het horen van de jongen zijn stem, en ze kijkt hem even
aan. Ze merkte dat hij begon te blozen, en ze dacht even na. "Uhm is goed, maar
wat kan je hier eigenlijk allemaal doen? Ik bedoel ik ben nieuw hier, en ik ken
mijn weg hier niet zo goed." Zei Ashelia dan zelf ook blozend, en ze kijkt dan heel
even weg.

Hij keek haar aan en glimlachte kort.
Het deed hem goed bij een meisje te zijn.
Hij keek haar aan."Misschien...Wandelen in het bos"
Nu begon hij heel hard te blozen en trok zijn gezicht weg.

Ashelia kijkt hem vriendelijk aan, maar de blos was nog niet verdwenen. "Uhm
is goed hoor." Zei Ashelia vriendelijk tegen hem, en ze stond dan op om haar
minirokje weer goed te leggen. Ze glimlacht wat naar hem, en ze kijkt dan heel
even om haar heen.

Dennis stond ook recht en glimlachte.
Hij wist niet wat te zeggen.
Er zat een raar gevoel in hem maar wat?
Hij keek voor zich en keek haar aan.
Hij stapte verder wat door de bossen.
Hij plukte een bloem e stak die in haar haar.
"ziezo..." Hij bloosde nu nog harder...

Ashelia wist zelf ook niet wat ze moest zeggen, en dus liep ze maar naast hem.
Even kijkt ze rond, en ze glimlacht even kort. Plots merkt ze dat hij een bloem
plukte, en ze keek er heel even naar. Dan stak hij deze in haar haren, en ze
werd er een beetje rood van. Ookal kende ze hem nog maar net, maar toch
vond ze dat hij er goed uitzag. De blos werd hierdoor nog roder, en ze keek
weer voorzich.

Dennis keek naar haar. Wat was ze mooi.
Ze glimlachte en keek naar haar.
Hij ging wat dichter bij haar lopen.
"Ik hou........" Hij stopte en draaide zijn hoofd weg.
Waarom kan ik me niet bedwingen?
Hij schopte op een steentje.
Zijn blik weer op haar gericht.
Hij kon zijn hoofd maar niet op iets anders richten.

Ashelia liep naast hem, en ze merkte dat hij wat wilde zeggen maar plots zweeg.
Even kijkt ze hem aan, en ze wist totaal niet wat hij wilde zeggen. Rustig nam ze
zijn hand even vast, en ze glimlacht wat naar hem. Toch kijkt ze weer voorzich,
waarna ze heel even rondkijkt. Plots kwam er een windvlaag, en haar rokje vloog
zowat omhoog. Ze schrok ervan en ze deed vlug haar rokje naar omlaag, waarna
ze plots vuurrood werd. Ze keek echter de andere kant op, en ze kon amper iets
zeggen.

Dennis voelde een hand en kneep er in.
Zonder een blik op haar te laten.
Hij liep verder en dacht na.
Hoe moest hij het zeggen.
Hij zweeg dan maar en keek voor zich.
Dan zei hij het toch. "Ik ....hou van je"
Hij werd vuurrood en keek vlug de andere kant op.
Hij liet haar hand los en liep verder weg.
Waarom? Hij wist het niet.

Ashelia liep gewoon naast hem, en ze kijkt hem dan blozend aan als hij zegt dat
hij van haar houd. Ze wist er even niets op te zeggen, en dan merkte ze plots
dat hij haar hand losliet en wegliep. Ze wilde hem achterna gaan, maar ze deed
het maar beter niet. Dan schud ze haar hoofd heel even, en ze stapt nog steeds
verder. Haar ogen had ze gericht op de grond, en ze wist niet wat er zojuist
gebeurd was.

Dennis keek met een laatste blik naar haar.
Waarom? Hij wist het niet.
Maar toch keerde hij terug naar haar met een gebogen hoofd.
"Ik.. had het niet mogen zeggen sorry."
Hij pakte weer haar hand vast en stapte als daarvoor hand in hand.

Ashelia merkte dat hij terug kwam, en ze kijkt hem vriendelijk aan. "Het geeft
niet dat je het gezegd hebt." Zei Ashelia dan vriendelijk, en ze legt haar hand
tegen zijn wang waarna ze hem een kusje gaf op zijn andere wang. Dan merkte
ze dat hij haar hand weer nam, en ze ging wat dichter tegen hem aanstaan.

Dennis bloosde van de kus die ze hem gaf.
Hij keek haar aan en gaf haar een kus terug.
En streelde haar met zijn hand over haar haar.
Hij kneep dan nog eens in haar hand en zuchtte.
Geen woord kon hij laar uitbrengen.

Ashelia bleef naast hem stappen, en ze voelde haar hart wat sneller kloppen. Dat
deed haar even blozen, en ze kneep ook in zijn hand. Zijzelf wist ook even niets
te zeggen, maar dan stopt ze voor zijn neus waarna ze hem dan op de mond een
lange kus drukte.

Dennis stond verstelt maar deed natuurlijk mee.
Hij keek haar aan en glimlachte. " Wow."
Hij grinnikte en zwaaide met haar hand van voor naar achter.
Hij glimlachte en bloos. Was dit de ware voor hem?
Hij wist het niet maar bleef toch verder doen.