Gewoon wat doen..

Zelman liep langs de rand van het water bij het meer. Hij staarde wat voor zich uit met een sigaret in zijn mond zoals meestal. Het was iets waar je hem eigenlijk aan kon herkennen en aan zijn zwarte muts en zijn rode haar. Hij bleef even staan en keek naar een aantal steentjes die voor hem lagen. Hij schopte een paar steentjes droog het water in en liep nog een stukje door. Even later ging hij maar op een rots bij het water zitten. Hij zuchtte diep en staarde verveeld voor zich uit terwijl hij zijn sigaret uit zijn mond haalde en de rook uitblaasde die met de wind meevloog en uiteindelijk langzaam verdween in het niets.

Amber liep droog het bos uit en geeuwde.
ze liep tot het meer en keek naar der spiegelbeeld.
ze gooide haar haren naar achter en blaasde een lok uit der gezicht.
ze keek even naar de lucht en had Zelman nog niet in de gaten.
ze liep naar een boom en keek er naar.
toen ging ze er maar tegen aan zitten en keek ze met der blauwe ogen naar het meer....

Zelman keek rustig maar verveeld naar het meer en stopte de sigaret weer in zijn mond en nam er een strekje van. Hij keek op toen hij licht geritsel van het gras hoorde. Hij keek op en zag Amber verderop staan. Hij grijnsde lichtjes en stak zijn hand op. ''hé Amber'' riep hij naar haar.

Amber geeuwde even en keek naar het water.
door de zon glansde het en ze grijnsde.
toen hoorde ze iemand roepen en keek rond.
uit eindelijk zag ze Zelman ze grijnsde.
"hey" riep ze terug en ze stond maar op.
ze veegde wat gras van der af en liep maar naar hem toe....

Zelman keek rustig naar haar terwijl ze naar hem toe kwam. Hij keek even in het rond en gooide de sigaret op de grond, hij zette zijn voet erop en drukte even zodat het vuur erin zou doven. Hij keek daarna weer rustig naar Amber en glimlachtte rustig, normaal deed hij niet zo. Maar hij was nu een team met Amber en vrienden geworden, en tegen vrienden deed hij altijd anders. ''hoe is het?'' vroeg hij kort.

Amber keek even naar de sigaret.
ze ging maar naast hem zitten en keek naar hem.
ze glimlachte ook voor haar deed ze dat alleen bij vrienden.
"goed hoor met jou???" ze keek even naar het meer.
het water ribbelde door de wind.
ze keek toen weer even rond en zag de bomen wuiven.
een lok haar vloog in der gezicht en ze zuchte.
ze blies hem uit der gezicht en keek weer vragend naar Zelman.......

''mwah 't gaat wel, ik verveel me alleen maar wat'' zei Zelman en gaapte toevallig ook nog op dat moment. Hij rekte zich even uit en keek daarna weer rustig naar Amber. Hij was er blij om dat Amber een vriendin van hem was, Ze was teminste geen watje zoals Céline. Maarja Céline was dan ook een mens en Amber tenslotte een duivel.

Amber keek naar Zelman en geeuwde weer.
en staarde even voor der uit.
"ja ik ook" ze zuchte diep.
ze keek even naar de nagels en pakte het zakje.
ze haalde haar zakmes eruit en klikte hem open.
er zat nog bloed aan en veegde het eraf.....

Zelman keek even naar het mes van Amber en zag het bloed. Hij grinnikte en stond daarna op. Hij liep een stukje verder en liet zich uiteindelijk in wat hoger gras op een heuvel vallen. Hij sloot zijn ogen even en zuchtte diep waarna hij ze weer opende en even keek naar Amber die nog op de rots zat. Hij legde zijn handen onder zijn hoofd en keek daarna naar de lucht.

Amber klapte haar mes weer in en grijnsde.
ze keek op toen Zelman op stond.
ze keek hem na toen ie ging liggen.
ze geeuwde even en deed het mes weer in het zakje.
ze bewoog wat met der benen en keek naar het water.
ze was even in gedachte.....

Zelman ademde rustig, de nacht was nog iets waardoor hij zich kon laten bewonderen, waarbij hij niet zo snel moordneigingen en martelingen had. Hij sloot zijn ogen even en voelde het gras onder zijn rug. Hij dacht kort aan Céline dat bange haasje. Hij zou haar nog wel pakken, maar voor nu hield hij zich even gedeist, het moest niet meteen over de straten vliegen dat Zelman een duivel was.

Amber keek naar Zelman.
ze dacht waar zou hij aan denken???.
ze geeuwde even en keek naar het meer.
"het is saai...." zei ze verveeld.
ze keek even om der heen.
ze liep naar het water en keek naar der spiegelbeeld....

Lesley sprong achter amber en zei "Boe". Hij keek haar droogjes aan. Hij geeuwde eens luid.

''ja daar was ik ookal al achter dus dat hoef je me niet te vertellen'' zei Zelman droogjes. Hij hoorde een andere stem, een jongens stem die hij wel herkende. Hij bleef in het gras liggen en keek droog naar Lesley. Hij gaapte even verveeld en ging daarna maar gewoon zitten in het gras. Hij pakte een steentje dat tussen het gras lag en hij gooide het richting het water. Niet veel daarna hoorde je een kleine plons.

Amber schrok zich kapot.
ze draaide zich om "Lesley!!!".
ze keek hem kwaad aan en zuchte.
ze was in het water gesprongen door de schrik.
ze keek naar der schoenen "nu zijn ze weer nat" zei ze droog.
ze trok aan z'n oor en liet hem weer los.
ze keek even naar Zelman en liep naar een boomstam.
ze ging zitten en keek naar der schoenen.....

Zelman keek droog naar de twee en snoof. Hij zweeg even, hij had ook niet veel zin om wat te zeggen en vondt het ook niet zo zonodig nu. Hij hoorde wat Amber zei over haar schoenen. Hij rolde met zijn ogen en stond op. Hij keek kort naar Lesley en liep daarna naar Amber toe. Hij ging naast haar zitten op de boomstam. ''die drogen heus wel weer hoor'' zei hij kort.

Amber keek naar der schoenen en zuchte.
er druipte water vanaf en keek om.
ze zag dat Zelman naast der kwam zitten.
ze hoorde hem wat zeggen en glimlachte even.
"maar ze waren al een keer nat geweest bij het strand door die stomme weerwolf".
ze zuchte diep en keek even naar het water.....

Zelman keek van haar schoenen naar haar ogen en keek haar rustig aan. ''welke weerwolf?'' vroeg hij kort. Hij gaapte even verveeld en staarde wat voor zich uit. Er was weinig te zien en Zelman had bijna de neiging omzich gewoon achterover van de boomstam af te laten vallen maar dat deed hij maar niet.

Amber keek nog steeds naar der schoenen.
ze was in gedachte en schrok wakker.
ze keek naar Zelman en geeuwde even.
"eum... een of andere Tasunke die vond me blijkbaar leuk".
ze schoot in de lach en keek naar Zelman.
ze grinnikte en keek naar het meer.....

Zelman keek haar bijna met openmond aan toen ze dat laatste zei. ''uhm okeej, een weerwolf die een duivel leuk vindt, 't moet niet grappiger worden'' zei hij en grijnsde lichtjes. Hij had uitdagende pretlichtjes in zijn ogen en keek grijsend naar Amber.

Amber keek naar Zelman en glimlachte.
"maar ik zie der veel anders uit in duivelgedaante".
ze grijnsde en keek naar der zakmes.
"het lijkt net of ik dan een ander karakter heb".
ze keek even denkend voor haar uit.
ze grinnikte toen weer en keek naar het stromende water....

''ik zie er ook iets anders uit als ik duivel gedaante heb, meestal komt mijn trouwe zwaard dan ook tevoorschijn. Ik heb ook mazzel dat ik een mensengedaante heb kunnen krijgen.'' zei hij rustig en keek weer naar het meertje voor hen. Hij pakte een takje en gooide het droogjes weg.

Amber keek naar Zelman.
"eum... ik heb zwarte ogen m'n kleding word donker en als ik erg kwaad word worden mijn ogen vuurrood en mijn zakmes word een zwaard".
ze keek naar der zakmes en zuchte diep.
ze keek droog naar het takje wat die weg gooide.
het rolde verder naar beneden in het water.....

Zelman keek even omzich heen en liet zich toen maar achterover vallen in het gras achter de boomstam. ''pff ik verveel me'' zei hij droogjes en sloot zijn ogen even. Hij spreidde zijn armen en voelde het gras onders zijn armen kriebelen, hij begon wat droogjes aan het gras te trekken.

Amber zag hem droog naar achter vallen.
ze grinnikte en luisterde naar wat hij zei.
"ja je hebt gelijk" ze keek om naar hem.
ze keek naar het gras wat ie er uit trekte.
"ja dat is een leuk idee grasplukken" ze keek hem droog aan.
ze grinnikte en keek even rond....