Truth....?

Damien stond op het strand en staarde wat voor zich uit. Er drupte kleine druppels bloed van zijn nagels die nu langer waren dan normaal en mengde zich met het zand zodat het rood kleurde. De rode gekleurde hemel van de ondergaande zon gaf Damien`s gezicht een oranje achtige gloed. Damien was met zijn gedachte verder dan de ondergaande zon. Bij iets wat hem lang geleden verteld is.

Murray liep wat rond op het strand. Ze was ooit verteld dat ze een broer had maar ze had hem nooit gezien.
Ze zuchte even en had Damien nog niet op gemerkt en zuchte even luid. Ze liep naar de water kant en ging met haar voeten in het water. Dit deed ze vroeger ook veel misschien wel met haar broer. Maar sinds de dood van hun ouders was er niets meer.

Damien keek naar Murray die verderop zat. Zij had hem blijkbaar nog niet opgemerkt maar hij haar wel.
Langzaam zonder dat zijn passen te horen waren door het zachte zand liep Damien op haar af.
Hij had echter niet door dat hij een bloedspoor achterliet afkomstig van zijn nagels waar het bloed nog af droop.
''Vanwaar die zucht?'' vroeg hij en zijn stem klonk zacht en verassend na de tijd van stilte.

"Om iets wat ze vertelt hebben in het verleden"zei ze tegen hem.
Ze kende de jongen niet maar hij leek wl te vertrouwen en iets vertelde ze dat ze hem kende.
Ze dacht even na maar wist niet van waar. Ze keek even over het water heen en zuchte nogmaals.



(kmoe gaan maffen)